پرکننده‌ها (Fillers) به موادی گفته می‌شود که به مایعات و یا جامدات اضافه می‌شوند تا یک یا چند تغییر بدین شرح در آنها صورت گیرد. افزایش مقاومت مکانیکی و خاصیت شکل پذیری ، کاهش و یا افزایش وزن مخصوص ، افزایش مقاومت حرارتی ، تغییر در غلظت ، بهبود کیفیت ، کاربرد تزئینی و کاهش بهای ماده تمام شده. مواد پرکننده در صنایع لاستیک سازی ، کاغذ سازی ، پلاستیک سازی ، رنگ سازی ، پارچه بافی ، مصالح ساختمانی و محصولات شیمیایی استفاده می‌شوند.

مواد پرکننده لاستیک

مقاومت فرسایشی لاستیک به ترکیب شیمیایی ، شکل و اندازه مواد پرکننده بستگی دارد. مقاومت فرسایشی نسبت معکوسی با اندازه ذرات مواد پرکننده و رابطه مستقیم با کروی بودن ذرات دارد. مقاومت فرسایشی از سیلیس به طرف کربنات کلسیم کاهش می‌یابد.

سختی و گسیختگی لاستیک

مواد پرکننده صفحه‌ای و پولکی سختی را افزایش می‌دهند. در صورتی که مواد پرکننده کروی و کوچک گسیختگی را افزایش می‌دهند. مهمترین مواد پرکننده معدنی در صنعت لاستیک سازی عبارتند از باریت ، کائولین ، آهک ، میکا ، پیروفیلیت ، اسلیت و تالک. کربنات کلسیم بیشترین مصرف را دارد و خوصیات مهم آن عبارت است از پایین بودن میزان جذب روغن ، پخش سریع ، ارزان بودن. آزبست به منظور افزایش مقاومت مکانیکی و حرارتی ، افزایش ضریب شکل پذیری و خاصیت دی الکتریک استفاده می‌شود. باریت موجب افزایش وزن مخصوص و مقاومت در مقابل مواد اسیدی می‌شود.

مواد پرکننده کاغذ

انواع مهم کاغذ عبارتند از : کاغذ مخصوص نوشت افزار ، کاغذ معمولی ، کاغذ عکاسی ، مقوا. کیفیت خصوصیات کاغذ توسط مواد پرکننده کنترل می‌شود. مواد پرکننده به میزان 2 تا 4 درصد به دیگر مواد اضافه می‌شوند. شفافیت ، براق بودن ، ماتی رنگ و میزان جذب نور از خصوصیات مهم کاغذ است که در زیر بررسی می‌شود.

• شفافیت و درخشندگی : میزان تغییر در نور انعکاسی حاصل از تعویض رنگ جسمی که در پشت کاغذ قرار دارد، شفافیت و درخشندگی آن گفته می‌شود. این خاصیت به میزان ضریب شکست و اندازه ذرات مواد پرکننده بستگی دارد. مواد پرکننده به ابعاد 0.25 میلی میکرون و با ضریب شکست بالا بیشترین درخشندگی را دارند.
• براق بودن : مواد پرکننده صفحه‌ای نظیر مسکویت ، خاصیت براقی کاغذ را افزایش می‌دهند.
• ماتی رنگ : مواد پرکننده رنگی و مواد با ضریب شکست بالا خاصیت ماتی رنگ کاغذ را افزایش می‌دهند. از اکسید تیتانیم به دلیل ضریب شکست بالا برای کنترل ماتی استفاده می‌شود.
• میزان جذب جوهر : میزان جذب و پخش جوهر به شکل و اندازه ذرات بستگی دارد. ذرات صفحه‌ای و کوچک میزان جذب جوهر را کاهش می‌دهند. تالک نیز میزان جذب جوهر را کاهش می‌دهد. مهمترین مواد پرکننده کاغذ عبارتند از کائولین ، تالک ، اکسید تیتانیم ، اکسید روی و دیاتومیت.

مواد پرکننده پلاستیک

چند ویژگی مهم پلاستیک توسط مواد پرکننده کنترل می‌شود. دمای آمادگی پلاستیک با وزن مخصوص مواد پرکننده نسبت معکوس و با مساحت آن نسبت مستقیم دارد. شکل و اندازه ذرات ، غلظت و پخش شدگی مواد را کنترل می‌نماید. در مواد پرکننده حاوی آب و یا اکسید کربن ، در صورتی که آتش سوزی بروز نماید، آب و گاز تولید می‌گردد و از سرایت آتش جلوگیری می‌کند. مهمترین مواد پرکننده پلاستیک عبارتند از کربنات کلسیم ، خاک رس ، فلدسپات ، میکاها ، تالک ، دیاتومیت و کوارتز. وجود کائولین موجب افزایش مقاومت حرارتی، کششی و سختی می‌گردد.

• کربنات کلسیم : متداولترین ماده پرکننده پلاستیک بشمار می‌رود. دلایل استفاده از کربنات کلسیم در این مورد عبارتند از قیمت مناسب ، جذب اندک روغن ، سهولت پخش با وسایل معمولی ، درخشندگی خوب ، سختی کم ، همچنین کربنات کلسیم از نرمی و طویل شدگی پلاستیک جلوگیری می‌کند.
• آزبست : آزبست را برای جلوگیری از کاهش مقاومت مکانیکی و حرارتی به پلاستیک می‌افزایند. پلاستیکهایی که در ساخت قطعه‌های خودروهای سواری و کامیونها بکار می‌روند، حاوی آزبست هستند.
• تالک : تالک در بعضی از پلاستیکها به مصرف می‌رسد. خواص تاثیری تالک در پلاستیک عبارتند از رنگ سفید ، نرمی ، جلای بسیار خوب ، پخش شدگی بسیار خوب و سرانجام درخشندگی آن.
• باریت : باریت در پلاستیک سازی بطور محدود استفاده می‌شود. خواص اثر گذار بر پلاستیک عبارتند از وزن مخصوص بالا ، غیر محلول بودن در آب و مقاومت بالا در برابر اسیدها. از جمله پلاستیکهایی که در آنها از باریت استفاده می‌شود میز و صندلیهای از این جنس را می‌توان نام برد.
• کائولین و کانیهای رسی : این کانیها نیز به عنوان ماده پرکننده مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مواد پرکننده رنگ

رنگها بطور عمده از دو بخش تشکیل می شوند. بخش تبخیر شونده که بعد از استفاده به صورت گاز رنگ را ترک می‌نماید، و مواد جامد که پس از خشک شدن به صورت پوششی باقی می‌مانند. مواد پرکننده رنگ ، به مقدار کم به عنوان ماده رنگی اضافه می‌شوند. قیمت ، کیفیت ، خصوصیات نوری و مکانیکی رنگ به مواد پرکننده بستگی دارد.

• براق بودن : براقی عبارت از مقدار نور منعکس شده از رنگ است. مواد صفحه‌ای دانه ریز میزان نور انعکاسی را افزایش می‌دهند. ذرات دارای قطر 0.3 میلیمتر حداکثر نور را منعکس می‌نمایند.
• مقاومت آلایشی : مواد پرکننده‌ای که تخلخل کم ، حداقل سطح و کشیدگی زیاد داشته باشند، مقاومت آلایشی را افزایش می‌دهند.
• غلظت : پوشش یکنواخت جسم رنگ شده و سهولت استفاده از آن بستگی به غلظت رنگ دارد. مواد پرکننده با سطح خارجی زیاد و حالت غیر کروی باعث افزایش غلظت رنگ می‌شوند.
• مقاومت فرسایشی : رطوبت ، سایش ، نور و مواد آلی موجب فرسوده شدن رنگ می‌شوند. مواد پرکننده متخلخل سبب افزایش مقاومت رنگ در مقابل رطوبت می‌شوند. مواد سیلیسی و خاک رس مقاومت فرسایشی رنگ را افزایش می‌دهند. نور بنفش موجب اکسید شدن رنگ و دیگر مواد می‌شود. موادی که باعث جذب نور فرابنفش و محدود شدن تخلخل می‌شوند، مقاومت فرسایشی را افزایش می‌دهند. مهمترین مواد پرکننده رنگ عبارتند از سولفات باریم ، کربنات کلسیم ، خاک رس، میکاها، تالک، اکسید روی و دیاتومیت.

به اطلاع خریداران، صادرکنندگان وتجار عزیز می رساند انواع باریت شامل:

http://www.zaminkav.com
info@zaminkav.com
تلفن : 3-88385541-021
تلفن: 88385601-3-021
فکس: 88385096-021

عمل جداسازي ناخالصيهاي همراه هر كانسنگ را تغليظ، فرآوري يا كانه آرايي مي گويند. عمل كانه آرايي شامل يك يا تركيبي از روشهاي زير است. در بسياري از معادن با خرد كردن ساده با آسيابهاي ضربه‌اي، مخروطي يا گردان و دانه‌بندي، فرآوري باريت انجام مي‌شود. در حاليكه برخي ديگر نياز به شناورسازي يا آسياب بيشتر دارند. شناورسازي كانسارهاي رگه‌اي در شرايط متغير مورد نياز است تا بتوان باريت را از فلوئورين، سولفيدهاي سرب- روي و… جدا كرد. برخي مواد نيز به صورت مغناطيسي جدا مي‌شوند. سنگ استخراجي پس از کانه آرايي (به روش گراويمتريGravimetry) و تغليظ به عيار بالاتر از 90% مي رسد.
خرد كردن كانسنگ در چند مرحله توسط دستگاه سنگ شكن، پودر كردن كانسنگ بوسيله آسياي ميله اي تا 300 ميكرون، صفحه لرزان، جداكننده مغناطيسي مرطوب، جوركردن الكترونيكي، جدايش الكترواستاتيكي، جيگ مرطوب (آبي) يا خشك (بادي)، مخزن شستشو با HCI، پودر نمودن به ابعاد 2 ميكرون توسط آسياي پودر كننده و خشك نمودن توسط هوا يا باد انجام مي شود.
فرآوري باريت معمولاً به دو روش خشك و يا مرطوب انجام مي گيرد.

– فرآوري باريت به روش خشك
در اين روش ابتدا باريت توسط سنگ شكن خرد شده و سپس توسط آسياي گلوله اي پودر مي گردد. بعد از آن، روي ميزهاي لغزشي به وزن مخصوصهاي هم ارز تفكيك و سپس توسط دستگاه خشك كن بادي ذرات زير 2 ميكرون جدا مي گردند. در اين مرحله، پودر به دست آمده در مخروط قيف مانند (جيگ) وارد شده و توسط جريان هوا ذرات ريز و كوچكتر از 200 مش، از آن خارج مي گردند. اين روش به دليل آلودگي زيست محيطي، كمتر مورد استفاده قرار مي گيرد.

– فرآوري باريت به روش مرطوب:
در اين روش، كانسنگ باريت ابتدا شسته شده تا مواد رسي چسبنده و مواد ريز و نرم از آن جدا شوند. در مرحله خردايش توسط سنگ شكن به ابعاد حدود 2 ميليمتر رسيده و پس از آن در آسياي گلوله اي به حد 200 مش رسانده مي شود. پودر حاصله در مخروطي قيف مانند (جيگ) وارد مي شود. در درون جيگ هيدروليكي مواد براساس وزن مخصوصهاي متفاوت از هم جدا مي شوند. محصول نهايي توسط بازوهاي پارو مانند از سطح مايع در جيگهاي آبي جمع آوري شده و از دريچه اي در بالاي مخزن خارج مي شود.
به دليل كاربردهاي مختلف باريت در صنايع گوناگون، از روشهاي مختلفي كه درابتداي اين بخش نام برده شد، با توجه به موارد نياز، استفاده مي شود ولي اساس كار برروي خرد نمودن اوليه، جيگ كردن و شناورسازي استوار است.

برخي از خصوصيات ويژه باريت از قبيل وزن مخصوص بسيار، رخهاي مشخص و قابليت انحلال پايين موجب شناسايي آن از ساير كانيها مي شود. در واقع مي توان گفت پي جويي و اكتشاف ذخاير باريت بر اساس همين خواص فيزيكي و شيميايي آن استوار است.

قدم نخست در اكتشاف ذخاير باريت، استفاده از نقشه هاي توپوگرافي، نقشه هاي زمين شناسي و عكسهاي هوايي مي باشد. پس از شناخت اوليه موقعيت و گسترش سطحي ذخيره، عمليات روبرداري به صورت ترانشه هاي اکتشافي براي پي بردن به طول و ضخامت ماده معدني و عمليات مغزه گيري انجام مي شود. لازم به ذكر است كه براي صرفه جويي در هزينه هاي اكتشافي و به دست آوردن بيشترين اطلاعات سطحي و عمقي، بايد نوع تمركز ماده معدني و منشاء احتمالي آن تخمين زده شود. پس از اين مرحله، براي پي بردن به اقتصادي بودن يا نبودن ذخيره آزمايشات كاني شناسي و شيميايي انجام مي گيرد تا درصد خلوص ماده معدني و عناصر مفيد يا مضر همراه با آن مشخص گردد. حفاريهاي عميق تر، بعد از پي بردن به اقتصادي بودن ذخيره انجام مي گيرد.
بنابراين اصول اكتشاف اين ماده معدني شامل سه مرحله نمونه برداري، تجريه و اندازه گيري شاخص هاي مورد نظر مي باشد. پس از انجام اين مراحل، مناطقي كه ماده معدني مناسبي ندارد حذف كرده و به محاسبه و تعيين ذخيره و رسم منحنيهاي نقاط هم عيار پرداخته مي شود که عيار هم ارز وزن مخصوص ماده معدني مي باشد.
براي محاسبه و تعيين ذخاير باريت، عيار متوسط را در حجم و وزن مخصوص متوسط ماده معدني هر قطعه (بلوك)، ضرب مي كنيم. از جمع ذخاير اين بلوكها، كل ذخيره ماده معدني به دست مي آيد (روش كريکينگ). اين روش در كانسارهايي كه كاني سازي در قسمتهاي مختلف تغيير مي كند بهترين روش بوده و با تقسيم ذخيره به چند ضلعي هاي مشابه انجام مي گيرد. در مواردي كه گمانه ها پراكنده و فاصله آنها از هم زياد باشد، روش را به نام كريگينگ ناپيوسته و در حالت عكس، آن را كريگينگ پيوسته مي خوانند.
پس از انجام بررسيهاي سطحي و تجزيه شيمايي نمونه هاي عمقي، عيار ماده معدني با كيفيت مناسب و علاوه بر آن ضخامتي كه در آن عيار ثابت در نظر گرفته مي شود، مشخص شده و پس از آن كانسار به بلوكهاي متفاوتي از نظر كيفيت تقسيم مي گردد.

پس از بدست آوردن عيار ماده معدني، منحنيهاي هم عيار بر منباي كيفيت ذخيره، برروي نقشه هاي توپوگرافي و زمين شناسي منطقه منتقل مي شود. در خاتمه با شناخت ابعاد كانسارو كيفيت هر بخش، مي توان عيار متوسط كانسار و به دنبال آن ذخيره كانسار را محاسبه كرد.

استفاده از روشهاي ژئوفيزيكي در شناسايي كانسارهاي باريت: در روش ثقل سنجي، شتاب جاذبه زمين را در نقاط مختلف منطقه مورد مطالعه و اندازه گيري قرار داده و در نقشه ناحيه ثبت مي كنند. با توجه به اينكه وزن مخصوص سنگهاي موجود در زيرپوسته زمين، در شتاب ثقل مؤثر است، بررسي اختلاف شتاب جاذبه در نقاط مختلف، وزن مخصوص مواد را در زير سطح زمين، مشخص و تا حدودي جنس آنها تشخيص داده مي شود. آنچه كه در مورد معيارهاي ژئوفيزيكي بايد در نظر داشت، اين است كه بسياري از ناهنجاري هاي ژئوفيزيكي قابل اعتماد نبوده و دليلي براي وجود كانسار يا ساختمان مورد نظر نيستند، بنابراين بايد اطلاعات حاصل از داده هاي ژئوفيزيكي را با شواهد زمين شناسي و سطحي موجود تلفيق كرد.
با استفاده از مشخصه هايي كه مواد معدني و كانسار هاي مختلف در تصويرهاي ماهواره اي نشان مي دهند، مي توان اطلاعات زيادي را در مورد نوع كانسار و سنگ ميزبان به دست آورد. تغييرات رنگ در تصاوير ماهواره اي مي تواند در اثر عوامل مختلفي مانند هوازدگي سنگهاي پوسته زمين، انواع پوشش گياهي، تركيب سنگ شناسي سطح فوقاني پوسته زمين و يا عوارض طبيعي روي داده در سطح زمين باشد.
برخي از ماهواره ها مجهز به دستگاه تشخيص پوشش طيفي گرمايي مادون قرمز بوده و براي تشخيص مناطق دگرسان شده و تفكيك ليتولوژي بسيار مناسب مي باشند. با استفاده از اينگونه ماهواره ها مي توان به وجود ذخاير باريت در سطح زمين پي برد.

در معادن گوناگون، كانيهايي از قبيل كوارتز، كالكوپيريت، كلسيت، گالن، مالاكيت و گاهي سيدريت و هماتيت، باريت را همراهي مي كنند. براي استفاده باريت در صنايع مصرف كننده، كانيهاي همراه باريت، بايد از آن جدا شوند. در تمامي معادن، عيار حد يعني عيار مشخص كننده بين باطله و كانسنگ بايد حتي المقدور به صورت دقيق تعيين شود.
مهمترين شاخص باريت وزن مخصوص بالاي آن است و در واقع كيفيت محصول يك كارخانه بر مبناي مقدار وزن مخصوص باريت مشخص مي شود. در صورتي كه وزن مخصوص باريت cm^3 /gr 2/4 و يا بيشتر باشد، كيفيت لازم براي فروش خواهد داشت. وجود ناخالصيها در اين كانه، باعث كاهش وزن مخصوص آن خواهد شد، اين نشان مي دهد كه فرآوري باريت براي استفاده در صنايع گوناگون بسيار مهم است.
در معادن باريت با منشاء سيالات گرمابي، كانه عمدتاً به همراه چند كانه فلزي ديگر در داخل سنگ درونگير مشاهده مي شود. در اين نوع معادن دگرسانيهاي متنوعي نيز وجود دارد. مجموعه اين عوامل باعث افزايش ناخالصي در كانه باريت مي گردد كه بايد از آن جدا شود. اين ناخالصيها شامل اكسيد كلسيم، اكسيد منيزيم، اكسيد تيتانيم و اكسيد استرانسيم، فلزات سنگين مانند سرب، سولفيدها و ارسناتها، سيليس، اكسيد آلومينيم، سولفات-استرانسيم و فلوئوريد كلسيم است. در صنعت حفاري ناخالصيهايي مانند عناصر قليايي خاكي قابل حل مانند كلسيم در باريت به عنوان عناصر مزاحم در اين صنعت محسوب مي شوند. در صنعت داروسازي ناخالصيهاي مزاحم موجود در باريت شامل فلزات سنگين مانند سرب، سولفيدها و آرسناتها هستند. در صنايع شيشه سازي ناخالصيهاي مزاحم باريت شامل سليس، اكسيد آهن و آلومينيم است. در صنايع رنگسازي، اكسيد آهن و در صنايع شيميايي سولفات-استرانسيم، اكسيد آهن و فلوئورايد كلسيم به عنوان ناخالصيهاي مزاحم محسوب مي شوند.

 معادن و كانسارهاي گوناگوني از باريت در ايران وجود دارد كه از لحاظ حجم و كيفيت در سطح جهاني قابل توجه هستند. كاني سازي باريت در ايران از پركامبرين ديده شده است و معادن باريت ايران در اكثر سازندهاي زمين شناسي يافت مي شوند.
بيشتر معادن و ذخاير باريت در ايران از نوع رگه اي و پرشدگي در شكافهاي مي باشد و انواع ديگر در صورتي كه وجود داشته باشند بسيار نادرند. سنگ درونگير بيشتر ذخاير رگه اي در ايران كربناتي و از نوع آهك دولوميتي است و در برخي از موارد توفهاي آهكي و توفهاي آندزيتي نيز به عنوان سنگ ميزبان مشاهده مي شوند. عيار اين نهشته ها در سنگ ميزبان اغلب پايين تر از 50 % است.
از ديدگاه زمين ساختي، پراكندگي ذخاير باريت ايران به ترتيب در زونهاي ايران مركزي و البرز بيشتر از ساير زونها و از ديدگاه زمين شناختي نيز عمدتاً سنگهاي دوران سنوزوئيك كه در برگيرنده اين ذخاير مي باشد، هر چند اين پراكندگي در ساير دورانهاي زمين شناختي نيز ديده مي شود.
ذخاير معدني باريت در بسياري از نقاط ايران يافت مي شود ولي بزرگترين و مهمترين آنها در اين نواحي حاجي آباد خور و دره كاشان در استان اصفهان، اليت در استان مازندران، جوشالو و آغجه مزار در استان قزوين، باريت الماس در آذربايجان شرقي، باريتين لار در استان تهران، اردکان و هفتهر عقدا و دشت ده در استان يزد قرار دارند.
بعلاوه عدسي ها، لايه ها و رگه هاي بسياري در نقاط مختلف از جمله اطراف فريدون شهر، ساوه، دورود، آباده، سمنان، تربت جام، كرج، آشتيان، ورامين و… كشف شده است، ولي وسعت و حجم اين ذخاير محدود است.

اكسيد باريم، Baryta‌ نام دارد و به صورت اوليه در كاني باريت BaSO4 يافت مي شود اما هرگز به شكل خالص ديده نمي شود، زيرا باريم در هوا بسيار واكنش پذير مي باشد.
باريت (Barite & Baryte) يا سولفات باريم طبيعي BaSO4 از واژه يوناني) (Barus & Barys به معني سنگين يا چگال گرفته شده است (به اين کاني Heavy spar و گاهي Tiff نيز مي گويند). باريم چهاردهمين عنصر فراوان در پوسته زمين است که در حدود 0.05% پوسته زمين و 425 گرم در تن سنگ هاي رسوبي پوسته را مي سازد.
باريم فلزي است قليايي (آلكالن) خاكي به رنگ سفيد- نقره اي با نماد Ba، عدد اتمي 56، وزن اتمي 137.327، وزن مخصوص 3.59 گرم بر سانتي متر مکعب، سختي 1.25 در مقياس موس، نرم، سنگين، نقطه جوش 1898 درجه سانتي گراد و نقطه ذوب بالا 729 درجه سانتي گراد.
باريم در گروه 2(II) جدول تناوبي به عنوان فلز قليايي (آلكالن) خاكي Alkali Earth Metals بوده و در دوره 6 قرار دارد. باريت عموماً حاوي ناخالصيهايي است كه باعث كاهش وزن مخصوص آن مي گردد. علاوه بر آن وجود ادخلها درباريت طبيعي نيز مي تواند وزن مخصوص آن را به نحو چشمگيري كاهش دهد.
سختي باريت بين 3 تا 3.5 است. از لحاظ اقتصادي با توجه به ميزان سهولت در آسيب پذيري باريت، اصطلاحات “سخت” و “نرم” به آن نسبت داده مي شود. رنگ خاكه آن اكثراً سفيد مي باشد و گاهي در اثر مالش يا خراشيده شدن، بودار مي شود كه برخي اين بو را مربوط به حضور مواد كربناته مي دانند.
اگر باريت كاملاً خالص باشد به صورت بي رنگ و شفاف است، ولي باريت خالص بندرت يافت مي شود و در اغلب موارد، وجود ادخل ها و ناخالصي ها در باريت باعث ايجاد رنگهاي متنوع درآن مي شود. به عنوان مثال در اثر وجود ادخلهاي گاز يا مايع به رنگ سفيد، حضور ادخلهاي آهن به رنگ قرمز و وجود ادخلها هيدروكسيد آهن باعث ايجاد رنگ زرد يا قهوه اي در اين كاني مي شود، علاوه بر آن وجود مواد آلي (مواد هيدروكربن يا بيتومينه) آنرا به رنگ تيره يا سياه در مي آورد.
در صورت وجود ادخال يا ناخالصي اين كاني در مقابل نور كدر بوده و در صورت داشتن رنگ سفيد با مرمر سفيد و خاكي شباهت پيدا مي كند.
جلاي اين كاني شيشه اي تا چرب و گاهي مرواريدي است. اين كاني داراي سه سيستم رخ (كليواژ) مي باشد كه كاملترين آنها به موازات {001} است. باريت در بيشتر موارد شكننده و داراي سطح شكست ناصاف است.
اين كاني اغلب همراه با كانيهاي كالكوپيريت، كلسيت، پيريت، كوارتز، وانادينيت، سروسيت و فلوئورين يافت مي شود. در جدول 1-1 برخي از خواص فيزيكي و بلورشناسي كانيهاي باريم دار ذكر شده است.

جدول 1-1- برخي خواص فيزيكي، شيميايي، ژئوشيميايي و… عنصر باريم
Atomic Number: 56
Group: 2
Period: 6
Series: Alkali Earth Metals
Barium’s Name in Other Languages
• Latin: Baryum
• Czech: Baryum
• Croatian: Barij
• French: Baryum
• German: Barium – s
• Italian: Bario
• Norwegian: Barium
• Portuguese: Bário

• Spanish: Bario
• Swedish: Barium
Atomic Structure of Barium
• Atomic Radius: 2.78Å
• Atomic Volume: 39.24cm3/mol
• Covalent Radius: 1.98Å
• Cross Section: 1.2barns ±0.1
• Crystal Structure: Cubic body centered

.

• Electron Configuration:
1s^2 2s^2p^6 3s^2p^6d^10 4s^2p^6d^10 5s^2p^6 6s^2
• Electrons per Energy Level: 2،8،18،18،8،2
Shell Model

.

• Ionic Radius: 1.35Å
• Filling Orbital: 6s^ 2
• Number of Electrons (with no charge): 56
• Number of Neutrons (most common/stable nuclide): 81
• Number of Protons: 56
• Oxidation States: 2
• Valance Electrons: 6s ^2
Electron Dot Model

.

Chemical Properties of Barium
Electrochemical Equivalent: 2.5621g/amp-hr
Electron Work Function: 2.7eV
Electronegativity (Pauling): 0.89
Heat of Fusion: 7.75kJ/mol
Incompatiblities:
Ionization Potential
First: 5.212
Second: 10.004
Valance Electron Potential (-eV): 21.3
Physical Properties of Barium
Atomic Mass Average: 137.327
Boiling Point: 2171K 1898°C 3448°F
Coefficient of lineal thermal expansion:
19cm/cm/°C (0°C)
Conductivity
Electrical: 0.03 10^6/cm∩
Thermal: 0.184 W/cmK
Density: 3.59g/cc @ 300K
Description:
Soft heavy silver colored metal.
Elastic Modulus:
Bulk: 9.6/GPa
Rigidity: 4.9/GPa
Youngs: 13/GPa
Enthalpy of Atomization: 175.7 kJ/mole @ 25&#-3920;C
Enthalpy of Fusion: 7.66 kJ/mole
Enthalpy of Vaporization: 140 kJ/mole
Flammablity Class:
Freezing Point: see melting point
Hardness Scale
Mohs: 1.2
Heat of Vaporization: 142kJ/mol
Melting Point: 1002K 729&#-3920;C 1344&#-3920;F
Molar Volume: 38.21 cm^3/mole
Pysical State (at 20&#-3920;C & 1atm): Solid
Specific Heat: 0.204J/gK
Vapor Pressure = 98Pa@729&#-3920;C
Regulatory / Health
CAS Number
7440-39-3
RTECS: CQ8370000
NFPA 704
Health: 2
Fire: 2
Reactivity:
Special Hazard:
OSHA Permissible Exposure Limit (PEL)
No limits set by OSHA
OSHA PEL Vacated 1989
No limits set by OSHA
NIOSH Recommended Exposure Limit (REL)
No limits set by NIOSH