نام باریت از کلمه یونانی باروس (Barus) به معنی سنگین گرفته شده و برای اولین بار در سال 1771 توسط هامیلتون (Hamilton) و به نظر بعضی از مولفین ، توسط شیل (Scheele) بکار گرفته شده است. نامهای دیگری هم نیز منجمله هوی اسپار (Heavy Spar) ، تیف (Tiff) ، کوک (Cawk) ، باریتس (Barytes) و باریتین بکار رفته است.

این ماده معدنی بدلیل وزن مخصوص بالای آن از سالهای 1930 در حفاریهای اکتشافی مورد استفاده قرار گرفت. وزن مخصوص بالا و خنثی بودن آن از نظر شیمیایی موجب بکارگیری گسترده این کانی به عنوان یک عامل وزنی در مایعات و یا گلهای حفاری میشود. بیشترین مصرف باریت در حفاری چاه های عمیق نفت و گاز می باشد بطوریکه تقریبا 85% تقاضا برای این ماده معدنی را در بر میگیرد که بالغ بر 6 میلیون تن در سال است. (راسیکل 2000). گل حفاری در روش دورانی و در مناطقی که فشار گاز یا مایع در اعماق زیاد است ، برای حفاظت و جلوگیری از فوران چاه یا ریزش دیوار و همچنین معلق ماندن مته حفاری در چاه استفاده میشود.